Kostenverdeling voor thermisch en warmwaterverbruik

Variabele kosten zijn kosten die afhankelijk zijn van hoeveel er verbruikt werd, en deze kosten worden verdeeld op basis van het energieverbruik. Iedere afnemer heeft een of meerdere verbruiksmeters die aangeven hoeveel warmte, koude of warm water hij heeft verbruikt. Die verbruiksmeter kan een warmtemeter, warmtekostenverdeler of een (warm) watermeter zijn.​
Wie meer verbruikt, zal ook een grotere bijdrage in de variabele kosten moeten leveren. 

Vaste kosten zijn kosten die niet rechtstreeks afhangen van het verbruik van de individuele gebruikers in het gebouw. Ze worden verdeeld op basis van een vaste verdeelsleutel, bijvoorbeeld de aandelen (quotiteiten) in de mede-eigendom. Deze verdeelsleutel volgt uit het Burgerlijk Wetboek, of uit de basisakte van de Vereniging van Mede-Eigenaars (VME). 

Energiekosten dragen rechtstreeks bij aan de geleverde verwarming, koeling of warmwaterbereiding:​

• Kosten voor afname van warmte of koude uit een warmte-, resp. koudenet of een centrale bron die verschillende gebouwen bedient,​
• brandstofkosten voor een centrale bron voor verwarming, koeling of warmwatervoorziening die verschillende gebruikers binnen één gebouw bedient,​
• elektriciteitskosten voor een centrale bron die op elektriciteit werkt (bv. een warmtepomp ) en die water of koelmiddel gebruikt om de warmte of koude naar de eenheden te transporteren. Systemen die via een elektrische weerstand direct warmte afgeven aan de te verwarmen volumes worden niet als een centrale bron van warmte beschouwd. 

Hoe verdelen?

• Kosten voor sanitair warm water worden volledig als een variabele kost verdeeld.​
• Kosten voor ruimteverwarming (en –koeling) worden deels als een variabele kost verdeeld, en deels als een vaste kost.​
• De opsplitsing van de kosten voor ruimteverwarming tussen variabele kost en vaste kost wordt van tevoren bepaald door de vereniging van mede-eigenaars. Het deel dat als variabele kost wordt gezien bedraagt een vast percentage van de energiekosten voor ruimteverwarming. Dit percentage is minimum 40% en maximum 90%. Het overgebleven deel (max. 60%, min. 10%) wordt beschouwd als vaste kost.

Kosten voor het hulpverbruik, onderhoudskosten en overige kosten hangen doorgaans minder af het totale verbruik van verwarming, koeling en warm water in het gebouw. Daarom worden deze kosten ook als een vaste kost verdeeld. ​

• Kosten voor hulpverbruik​
  Het gebruik van de gemeenschappelijke bron vereist ook energie, bijvoorbeeld het rondpompen van water in verwarmingskringen, het aanvoeren van brandstof (via een pomp of aanvoersysteem voor pellets),… Dit zijn energieverbruiken die typisch klein zijn in vergelijking met het energieverbruik voor verwarming, koeling of warmwaterbereiding zelf. Het verbruik voor de compressor van een warmtepomp wordt daarom gerekend onder energiekosten.​ ​
• Onderhoudskosten​
  Kosten voor het onderhouden en keuren van de nodige installaties. Enkel voor installaties die louter bedoeld zijn voor verwarming, koeling of warmwatervoorziening van het gebouw waarvoor de kosten verdeeld worden.​
• Overige kosten​
  Kosten die niet onder de eerder vermelde categorieën passen, maar die wel duidelijk betrekking hebben op het verzorgen van verwarming, koeling of warm water in het gebouw waarvoor de kosten verdeeld worden.